Aşk beklemektir..






Fotoğrafları çekmeden önce bakış açısına çok dikkat ederim. Bu iki heykelin hikayesini, yerde oturup fotoğrafı çekmek için izlerken uydurdum. Birbirleriyle bir bağ kurdum. Aynı yerde birbirini sonsuza kadar bekleyen iki sevdalının hikayesi..

Ne dersiniz? Yazılır mı üstüne güzel bir hikaye?



                                                                                                           Paris Musee d'Orsay.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Boşa geçecek bir ömür sorunsalı.

Dünyanın milyarlarca yıllık yaşına bakılınca, insan hayatı sanki minicik bir süreç gibi geliyor bana. Yani, nedir ki ortalama 70-80 yıllık bir ömür?   Senin mutlu, mutsuz, zengin, fakir geçirdiğin hayat; en iyi ihtimalle 100 yıl sonra kimsenin umrunda bile olmayacak. Bir yerde okumuştum, “Seni tanıyan son kişi de öldüğünde, doğmamış olacaksın!” Bu beni öyle korkutuyor ki.. Ah, yanlış anlaşılma olmasın. Ölüm değil aslında beni korkutan, boşa geçen bir ömür ve hatırlanmayacak bir insan olmak kaygısı!   O yüzden, özellikle son zamanlarda hayata bir şeyler katmak ve ardımda bir şeyler bırakmak zorunda hissediyorum kendimi. Yani öyle bir şey ki, öldüğümden yüz yıl sonra bile o bıraktığım izle anılayım.   Ne kadar şevklendirici ve ne kadar da zor bir şey aslında istediğim. Başarmak da benim elimde, başarısız olmak da.. Ama deneyeceğim, umarım bir gün geri dönüp baktığımda yazdığım ve düşündüğüm şeyden dolayı gurur duyarım.
Devamı

Ah bu hassas kalpler..

   İnsan zaman geçtikçe her şeye alışıyor gerçekten. Başına gelen kötü olaylar, yaralanmalar, yaşanan rezillikler ve hatta ölümler bile unutulup gidiyor öylece. Ama mutlaka izi kalıyor bir şeylerin.   Bir şarkı duyduğunda, bir yoldan geçerken, bir mezar ziyaretinde ve hatta bacağındaki o bıçak izinde mesela.. İnsan olmak çok garip, hisli bir insan olmak daha garip. Bazı insanlar bu izleri umursamadan yada umursamıyor gibi davranarak geçip gidiyor hayatın karmaşasına. Ama hislerini çok yoğun yaşıyorsan eğer; mezar ziyaretleri yada korkunu tetikleyen o sokaktan geçmek, işkence gibi geliyor insana.   Hep düşünmüşümdür; daha az düşünmenin yada umursamanın bir yolu var mı? Yoksa üzerimize yapışan bu aşırı hassasiyet, bir lanet gibi peşimizi hiç bırakmayacak mı?
Devamı