Ah bu hassas kalpler..

   İnsan zaman geçtikçe her şeye alışıyor gerçekten. Başına gelen kötü olaylar, yaralanmalar, yaşanan rezillikler ve hatta ölümler bile unutulup gidiyor öylece. Ama mutlaka izi kalıyor bir şeylerin.

  Bir şarkı duyduğunda, bir yoldan geçerken, bir mezar ziyaretinde ve hatta bacağındaki o bıçak izinde mesela.. İnsan olmak çok garip, hisli bir insan olmak daha garip. Bazı insanlar bu izleri umursamadan yada umursamıyor gibi davranarak geçip gidiyor hayatın karmaşasına. Ama hislerini çok yoğun yaşıyorsan eğer; mezar ziyaretleri yada korkunu tetikleyen o sokaktan geçmek, işkence gibi geliyor insana.

  Hep düşünmüşümdür; daha az düşünmenin yada umursamanın bir yolu var mı? Yoksa üzerimize yapışan bu aşırı hassasiyet, bir lanet gibi peşimizi hiç bırakmayacak mı?

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Boşa geçecek bir ömür sorunsalı.

Aşk beklemektir..